گنجشك خيس

به هر آدمی فرصتی داده می شود به اندازه زمان بین تولد و مرگش. فرصتی که شاید همین یکبار باشد و تمام. یک آدمهایی  این فرصت کوتاه یا بلند را خیلی خوب بازی می کنند، آنقدر خوب لحظه به لحظه اش را با لبخند و صلح و دوستی می گذرانند که پیدا کردن مشابهشان سخت می شود. یک آدمهایی آنقدر خوب و دلچسبند که حتا تمام شدنشان هم مثل بقیه نیست. همه روزهایشان، همه لبخندهایشان، همه مهر و صمیمیتشان توی ذهن دیگران زندگیشان می ماند. مادر اردیبهشتی من، عزیز از دست رفته ی زیبای من ، تو فرصت 50 و اندی ساله ات را خیلی خوب بازی کردی. انقدر خوب که غیر از خوبی هیچ چیزی از تو به یاد آدمهای زندگی ات نمانده. تولدت هر جا که هستی مبارک باشد بانوی من، مادر من، رفیق سختی و شادی من.